مطالعه ی حقوق بنیادین بشر در پرتو قانون اساسی ایران و اسناد بین المللی

انسان ها برای بهتر زیستن نیاز به حقوق و امتیازاتی دارند که ما آن را حقوق بشر می نامیم. حقوق بشر عبارتند از مجموعه امتیازات متعلق به افراد یک جامعه و مقرر در قواعد موضوعه است که افراد، به اعتبار انسان بودن در روابط خود با دیگر افراد جامعه و با قدرت حاکم، با تضمینات و حمایت های لازم، از آن برخوردار می باشند. این مقاله در صدد است با مطالعه ی تطبیقی حقوق بنیادین انسان ها در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و اسنادبین المللی، حقوق و آزادی های بنیادین شهروندان را در لایه های توصیفی نهاد حق (حق داشتن) نه لایه های هنجاری (حق بودن)جستجو کند . در ادامه خواهیم دید که صرف احصاء این حقوق ازسوی نهاد قدرت برتر (قوای حاکمه)، نمی تواند قدرت مطالبه گری از سوی شهروندان داشته باشد بلکه باید از سوی نهاد قدرت برتر تضمین و به رسمیت شناخته شده باشد

Keywords:

حقوق بشر , قانون اساسی ایران , اسناد بین المللی , حق داشتن