بررسی و نقد تکامد اسمی قرآن در ترجمه مترجمان مشهور معاصر برمبنای حرف «زاء»

قرآن کریم، به عنوان آخرین کتاب آسمانی همواره مورد توجه مسلمانان و غیر مسلمانان بوده است. بنابراین شناخت قرآن و واژه های آن نقش مهمی در تدبر آیات و رسیدن به مقصود الهی دارد. در این میان واژگان تکامد، به علت کاربرد محدود آن در قرآن و دشواری دستیابی به معنای اصلی آنها چندان مورد بررسی بعضی مترجمان قرار نگرفته است. در راستای آشنایی هر چه بیشتر قرآن پژوهان، این مقاله به بررسی واژگان تکامد (اسم ها) در قرآن پرداخته و ضمن جستجوی مفهوم آنها در منابع لغت و تفاسیر، در پی یافتن معنای صحیح برای این واژهها از طریق تطبیق و یا عدم آن از منظر لغویان و مفسران است؛ و در ادامه به بررسی ترجمه ی این واژگان در ترجمه های معاصر و در نهایت برگزیدن ترجمه ی دقیق برای آنها می باشد که بر مبنای روش توصیفی تحلیلی صورت گرفته است. در ترجمه ی واژگان تک - کاربرد (تکامد)، روش اکثر مترجمان معنایی بوده و صرفاً واژه را به صورت تحت اللفظی ترجمه نکرده بودند. برخی از اشکالات موجود در ترجمه ها این بود که، برخی مترجمان گاهی واژه های تکامد را بدون ترجمه رها کرده و خود واژه را در ترجمه ی آن آورده اند؛ ضمن اینکه گاهی مشاهده می شود که واژه ی تکامد در ترجمهی آیه هیچ نقشی نداشته و حذف گردیده است. در برخی موارد نیز مترجمان نتوانسته بودند برای واژه معادل صحیحی پیدا کنند.

Keywords:

قرآن , واژگان تکامد , ترجمه های معاصر قرآن , نقد