واکاوی موازین معاینه و تحقیق محل در اقناع وجدان علم دادرس (باتاکید بر قانون آیین دادرسی کیفری 1392)

زمینه و هدف: امارات قضایی، اوضاع واحوالی استکه به نظر قاضی، دلیل بر امری شناخته می شود.بدین معنی که قاضی از اوضاع و احوال نسبت به امر مجهول، قطع و یقین پیدا می کند. معاینه و تحقیق محلی، از مصادیق امارات و دلایل بمعنای خاص می باشد که به قاضی در امر رسیدگی کمک می نماید تا با توجه به دلایل متقن به اقناع وجدانی برسد. هدف پژوهش حاضر بررسی و تبیین جایگاه معاینه محل و تحقیق محلی در اقناع وجدان مقام قضایی، در جهت کشف حقیقت، بر پایه علم نشأت گرفته از نتایج مستقیم و غیر مستقیم و در نتیجه استنتاج محسوس حاصل شده می باشد. روش:پژوهش حاضر از لحاظ نوع، نظری وکاربردی بوده و از نظر روش، تحلیلی ـ توصیفی می باشد. گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای صورت گرفته است که با مطالعۀ کتاب ها، مقاله ها و اسناد و منابع مدون، و تحلیل و بررسی موضوع از دیدگاه حقوق کیفری با تاکید بر قانون آیین دادرسی کیفری 1392 متن نهایی به زیور طبع آراسته گردیده است. یافته هاو و نتایج: پژوهش نشان داد مهم ترین هدفی که قانون گذار در قانون آیین دادرسی کیفری 1392 بدنبال آن بوده است براساس نظریه پذیرفته شده جنبه طریقت داشتن ادله اثبات در امور کیفری و موضوعیت داشتن آن در امور حقوقی می باشد و به ادله هایی همچون: معاینه و تحقیق محلی، گاهی بعنوان یک اماره و گاه به عنوان دلیل به معنای خاص، به دیده یک راه و طریقیت، جهت اقناع وجدان قاضی، و براساس علم حاصلاز آن نگریسته شده است.

Keywords:

اماره قضایی , معاینه محل و بازرسی , قانون آیین دادرسی کیفری , دلیل بمعنای خاص