بررسی اشاعه و آثار آن در مالکیت از منظر فقه شیعه و حقوق ایران

در هر جزء قابل تصور از مال مشترک رابطه اعتباری مالکیت میان تمام شرکاء جزء مزبور برقرار است در نتیجه شرکاء در تصرف اعمال حق مالکیت خود در مال مشاع، همواره با محدودیت هایی مواجه هستند که این محدودیت ها هم در زمینه ی تصرفات حقوقی و هم درمورد تصرفات مادی برقرار است. به نحوی که شریک بدون اذن سایر شرکاء حق تصرف مادی در مال مشاع را ندارد و در صورت فورش، اجاره، یا رهن و... ، سهم مشاعی خود نیز تسلیم مال مشاع باید مسوبق به اجازه شرکاء دیگر باشد، به همین سبب از شرکت همواره به عنوان یک عیب برای مالکیت مشاعی نام می برند و برای رفع این عیب و برداشتن محدودیت های موجوداز پیش روی اعمال حق مالکیت هر شریک، قانون گذار نهاد انحلال اشاعه و تقسیم مال مشاع را پیش بینی کرده است. که در نتیجه ی آن اجتماع حقوق مالکین متعدد در شیء واحد از میان رفته و حق مالکیت های مشاعی به مالکیت های افرازی و ختصاصی تبدیل می شود.

Keywords:

اشاعه , آثار , مالکیت , فقه شیعه , حقوق ایران