پژوهشی پیرامون حجیت شهرت فتوایی از منظر اندیشوران امامی

شهرت يكى از موضوعاتى است كه در مبحث امارات و حجج شرعيه مورد بحث فقها قرار مى گيرد. به آن دسته از فتاوايی كه مورد موافقت عدّه زيادى باشد؛ ليكن به حد اجماع نرسد در لسان فقها به شهرت فتواىى تعبیر می شود. در اینکه شهرت فتوايی معتبر و حجت است يا نه، اصوليان اختلاف نظر دارند. منشأ اختلاف در اين است كه آيا ظن حاصل از آن از ظنون خاص و معتبر است يا خير. در اين زمينه سه ديدگاه مطرح است: ببضى از فقها عقيده دارند شهرت فتواىى از اموارات معتبره است و مى تواند در فقه مستند استنباط احكام شرعى قرار گيرد؛ گروه ديگر بر اين عقيده اند كه هرچند شهرت فتوايى موجب ظن و گمان است؛ ولى موجبى براى حجيّت و اعتبار اينگونه گمان وجود ندارد؛ و گروه سوم قاىل به تفصيل شده اند. ايشان معتقدند: شهرت بين قدما حجت است؛ امّا شهرت بين متأخرين حجت نيست. پژوهش پيشرو به بررسی و تحليل نظريات مذكور می پردازد.

Keywords:

شهرت فتوایی , شهرت قدما , شهرت متأخرین , اصولیان امامیه