حسن شهسواری عنایتی - دانشجوی کارشناسی ارشد، حقوق بین الملل، واحد بم، دانشگاه آزاد اسلامی ، بم، ایران
علی غلامعلی - استادیار، دانشگاه پیام نور، مرکز تهران، تهران، ایران

در طول تاریخ، روابط بین کشورهای مختلف اکثراً بوسیله انعقاد معاهدات و توافق های گوناگون، صورت خارجی و تجلی عینی می یافته است. از طرف دیگر، بسیاری از اختلافات و منازعات بین المللی، مولود عدم اجرای معاهدات منقعده بین دولت ها و یا مربوط به اختلاف در تفسیر موافقتنامه ها بوده و هست . اهمیت تنها منحصر به روابط دو جانبه کشورها نمی شود، بلکه در زمینه معاهدات چند جانبه اغلب ضوابط حقوق بین الملل در مقاوله نامه هائی شکل می گیرد که توسط نمایندگان رسمی کشورهای جهان در کنفرانس های دیپلماتیک و یا نهادهای دیگر بین المللی تدوین یافته و مقبولیت عام به خود گرفته است. برجام، یک توافق و سند سیاسی چندجانبه است. یکی از اساسیترین مباحث و موضوعات حول این توافق؛ مساله خروج دولت جدید ایالاتمتحده از آن است، موضوعی که موجب اختلاف اعضای آن توافق به ویژه جمهوری اسلامی ایران به عنوان اصلیترین طرف این توافق، با ایالات متحده گردیده است.با توجه به نتایج تحقیق می توان گفت این موضوع، علاوه بر تبعات سیاسی، تبعات حقوقی گستردهای نیز به دنبال دارد و جمهوری اسلامی ایران می تواند دولت ایالات متحده را برای این اقدام متخلفانه اش؛ که در تعارض کامل با منشور ملل متحد، اصول و مبانی حقوق بین الملل و قطعنامه الزام آور 2231 شورای امنیت است، در دادگاه های بین المللی فراخوانده و از آنان درخواست غرامت نماید، در این راستا بهترین توصیه حقوقیِ قابل اجرا،مسئولیت بین المللی اعضای 1+4 و اقامه دعوای مسئولیت بین المللی ایالات متحده و دریافت غرامت از آن در نزد دیوان بین المللی دادگستری است

مبانی حقوقی، برجام، خروج آمریکا، حقوق بین الملل.