فروزان ضرابیان - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور
مهدی مظفری - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ وفلسفه آموزش وپرورش دانشگاه پیام نور

آموزش الکترونیکی عبارت است از هر نوع یادگیری یا آموزشی که با کمک انواع مدیاهای الکترونیکی انجام گیرد، درواقع یادگیری الکترونیکی استفاده از پیشرفت های تکنولوژیکی برای فعال کردن و توانمند کردن افراد در جهت یادگیری فارغ از زمان و مکان است. آموزش الکترونیکی یکی از تحولاتی است که توسط خود انسان در دنیای ما به وجود آمده است . آموزش الکترونیکی یا ال ام اس شیوه ای از یادگیری است که اصول آن براساس فناوری اطلاعات و ارتباطات است و با به روز کردن منابع و محتوای خود می تواند نقش مهمی را در افزایش اطلاعات و کارایی افراد داشته باشد. عوامل بسیاری می تواند مانع از مدیریت منابع آموزش الکترونیکی شود که از جمله آن ها می توان به عوامل اقتصادی، عوامل فرهنگی و اجتماعی و … اشاره کرد . تحقیق حاضر سعی دارد به شناسایی و اولویت بندی موانع توسعه آموزش الکترونیک در ایران با تاکید بر نظام آموزش و پرورش بپردازد ، پژوهش حاضر از منظر معلمان اداره آموزش و پرورش و با روش توصیفی از نوع پیمایشی انجام شده است ، جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه ی معلمان مدارس پسرانه مقطع متوسطه دوم آموزش وپرورش شهر قم به تعداد 100 نفر می باشد که با استفاده از جدول کرچسی و مورگان 80 نفر به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب گردید ، ابزار اندازه گیری در این تحقیق پرسشنامه استاندارد موانع توسعه آموزش الکترونیک مدارس می باشد که روایی آن مورد تایید اساتید و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ 80 / 0 برآورد و مورد قبول قرار گرفت ، یافته های تحقیق نشان داد که آموزش الکترونیکی در ایران توسعه مطلوبی داشته است ولی موانع مختلف زیر ساختی و انسانی در این راستا قرار داردکه باید با برنامه ریزی و مدیریت بهینه ، رفع و در راستای توسعه هرچه بیشتر این امر گام برداشته شود .

توسعه آموزش الکترونیک ، نظام آموزش و پرورش ، معلمان