محمود رضائی اترآباد - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته برنامه درسی دانشگاه فردوسی مشهد

و اوحی ربک الی النحل ان اتخذی من الجبال بیوتا و من الشجر و مما یعرشون ۶۸ ثم کلی من کل الثمرات فاسلکی سبل ربک ذلللا یخرج من بطونها شراب مختلف الوانه فیه شفاء للناس ان فی ذلک لایه لقوم یتفکرون ۶۹. آیات، روایات امثال و اشعار فراوانی در فرهنگ دینی و ایرانی ما وجود دارد که به حقیقتی اشارت می کند و آن این است که بی شک روحی که پالوده شد منشا آثار می شود آنجایی که می شود از (کوزه همان برون تراود که دروست) این نگاه و باور را دید تا تعابیر زیبایی که در کلام وحی در این رابطه وجود دارد که جز پاکان را بر آن معرفت حقیقی بار نیست. و یا آیاتی که مطلع این مقاله قرار گرفته است از جادوی یک حشره در تبدیل گرده ی است. باری در این مقاله بر آن شدم تا با نگاهی دوباره به این باور و جمع آوری طبقه بندی شده و در نهایت استنتاج از آن به نفع کشف رابطه ای در خصوص زلالی روح به سبب تزکیه نفس با جوشش معرفت (در اینجا علم دینی) دست یابیم. آنچه در این مقاله مورداستناد قرار گرفت، قرآن کریم و احادیث و روایاتی از کتاب های معتبر اسلامی بود که در ادامه به ان خواهیم پرداخت. کوتاه سخن آنکه: گاهی چیزی آنچنان هویداست که دیده نمی شود و کم هم نیست از وجود خود خدا گرفته تا سلامتی و امنیت .... این باورهای ملی و مذهبی که عقیده داریم ولی در زندگی خودکاربردی برای آن تعریف نکرده ایم و بی نصیب از ان تنها به حمل آن برای ذهن خود تلاش می کنیم بی آنکه از آثار و ثمرات احتمالی آن خود را بهره مند سازیم. وقت آن رسیده است که به فلسفه ی مثل (به عمل کار برآید به سخن دانی نیست) برسیم و از آن جهت رسیدن به رابطه ای بهره ببریم. که منحر به ان شود اگر طالب آن هستیم. جامعه ای داشته باشیم که راستی ودرستی در آن پیشه و اندیشه است و اسلام به عمل درآمده است بی اجبار قانون مدنی و عرفی که لازمه آن تربیتی است که کلید آن به یقین مدارس است و آنچه مدارس ما به آن نیاز دارد برنامه درسی است که مبتنی بر اسلام راستین باشد. آن کسی که تصمیم دارد برنامه ی درسی اسلامی را نظریه سازی و مفهوم پردازی و ابعاد معرفتی و حدود و ثغور آن را به انجه حقیقت است نزدیک تر کند ابتدا بایداز خود آغاز کند و این همان موضوع اصلی بحث ماست.

علم دینی، تزکیه نفس، معرفت، برنامه درسی اسلامی