بررسی فقهی حقوقی بهمرگی جنین

قلمرو قانون، قلمرو بایدها و نبایدهاست، یا به عبارتی قلمرو کنترل حکومتی «رفتار» است. اما گستره ی مفهوم «رفتار» با توجه به پیشرفت روزافزون علوم و ظهور پدیده های نو در زندگی، متغیر و به ایجاد مفاهیم و ا صول جدید می انجامد که در نهایت موجب بروز تغییر در نظام های مرتبط با آنها از جمله نظام حقوقی می گردد. پیدایش بیوتکنولوژی و امکان انجام بسیاری از اقدامات جدید و ضرورت کنترل اقدامات مرکور با هدف حفق حقوق و الزام تکالیف افراد، این نظام حقوقی را اهمیت بخشیده است. مسأله اتانازی یکی از مباحث علوم جدید است که باید در قلمرو حقوق، مورد بررسی قرار گیرد و اتانازی کودکان یکی از انواع مهم آن به حساب می آید. بحث اتانازی به صراحت در قوانین اسلامی ذکر نشده است؛ و ویژگی اصلی آن که «رضایت» می باشد، در هیچ کدام از استثنائات حقوقی قرار نمی گیرد. همچنین اتانازی دارای فرض های مختلفی است که احکام تکلیفی و وضعی متفاوتی بر آنها مترتب می شود. به نظر می ر سد حرمت حیات در فقه و حقوق اسلامی از جایگاه ممتازی برخوردار است و هیچ مصلحتی برای توجیه اقدام برای پایان دادن به حیات بیمار وجود ندارد. از سوی دیگر، افراد جامعه موظفند که تمام تلاش خود را برای تداوم حیات مؤثر آحاد بیماران به عمل آورند، گرچه این مهم به معنی تخصیص نامحدود منابع برای اقدامات کم اثر در کیفیت حیات افراد نیست. ضمن این که در نگرش بسیاری از فقهای اسلامی تخصیص منابع برای تداوم حیات مستقره نسبت به حیات غیرمستقره از اولویت بالاتری برخوردار است

Keywords:

اتانازی , بهمرگی , حیات , جنین , سقط