محمدصادق پاک نهاد - دانشکده مهندسی صنایع، پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران، دانشگاه تهران ایران
محسن سلیمی راد - دانشکده مهندسی صنایع، پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران، دانشگاه تهران ایران
رضا توکلی مقدم - دانشکده مهندسی صنایع، پردیس دانشکده های فنی دانشگاه تهران، دانشگاه تهران ایران

هدف این مقاله ارائه یک مدل اندازه گیری پیچیدگی پروژه و تمرکز بر کاربردهای آن جهت ارائه استراتژی های مدیریت پیچیدگی با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره گروهی و سیستم های استنتاج فازی است. بر همین اساس با توجه به مدل اندازه گیری ارائه شده، پیچیدگی پروژه های جدید را می توان اندازه گیری نمود و مهم ترین محرکهای پیچیدگی در آن پروژه را نیز تشخیص داد. علاوه بر این، یک فرآیند و چارچوب سه مرحله ای جهت اتخاذ استراتژی های مدیریت پیچیدگی در مطالعه موردی بررسی شده، ارائه شده است. یافته ها حاکی از این هستند که محرک های سطوح سازمان و محیط منشاء های مهم تری نسبت به محرک های سطح پروژه می باشند.

مدیریت پیچیدگی پروژه ها، فازی تاپسیس، سیستم استنتاج فازی، تصمیم گیری گروهی، سیستم های پشتیبان تصمیم