عباس رست - دانشجوی دکترای مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی، دانشگاه بین المللی قشم
علی شجاعی فرد - هیئت علمی دانشگاه پیام نور، گروه مدیریت

تعلیم و تربیت از اصلی ترین ابعاد آموزشی فرهنگی بوده و با توجه به نیازها، ضرورت ها و تغییرات رخ داده در سطح جامعه و فرهنگ، نوع آن و نیازهای آن متغیر بوده و بر اساس آن خانواده ها و سیستم آموزش فرآیندهای لازم را صورت می دهند. امروزه تعلیم و تربیت بر آموخته ها، یافته ها، اطلاعات دریافتی و نحوه به دست آوردن، ارتباط برقرار کردن و استفاده نمودن آن ها متکی است. گسترش روزافزون و همه جانبه فناوری های ارتباطاتی در جوامع انسانی موجب شده تا از آنها برای تبادل اطلاعات و انتقال مفاهیم و محتوای هدفمند، بهره گیری شود. در واقع فناوری های ارتباطی با توجه به قدرت تحول پذیری و ایجاد نقش ارتباطی پویا با افراد و جوامع، نقش موثری در انتقال دانش و فرهنگ و آموخته ها و یافته ها دارد. مهم ترین مسئله این فناوری ها از لحاظ فرهنگی، عدم تطابق محتوای ارائه شده با الگوهای فرهنگی و هنجارهای رفتاری جوامع مختلف است . لذا لازم و ضروری است که ساختارهای فرهنگی و اجتماعی را به مسیری سوق داد که با افزایش دانش و آگاهیافراد در زمینه ارزش گذاری رفتاری و باورهای اعتقادی، استفاده از فناوری های ارتباطی با تغییرات فرهنگی مثبت همراه گردند و در خدمت اعتلای جامعه و افراد آن باشند

تعلیم و تربیت، فناوری، ارتباط