اثر تحولات جمعیت روستایی طی سالهای(1385-95) برساختارهای فضایی- مکانی ناحیه (مطالعه موردی : شهرستان سپیدان)

روستا مهمترین رکن توسعه در هر کشوري می باشد . نادیده گرفتن روستا ها در فرایند اجراي برنامه هاي توسعه به ویژه در کشور هاي در حال توسعه سبب بروز تفاوت ها و دوگانگی هاي چشمگیر اقتصادي و اجتماعی بین جوامع شهري و روستایی گردیده است . محرومیت و فقر ناشی از چنین روندي روستاییان را وادار نموده است که زندگی خود را از روستاها به کانونهاي جمعیتی بزرگتر انتقال دهند . شهرستان سپیدان نیز از قاعده فوق مستثنی نمی باشد . وجود نزدیک به 70درصد از جمعیت این شهرستان در مناطق روستایی خود گواهی براین ادعا می باشد . روند تغییراتی که در دو ده ه گذشته در سطح این شهرستان به وجود آمده ، باعث شده است که تاثیرات نامطلوبی در سطح روستاهاي این شهرستان شاهد باشیم . به طوریکه بخش عمده اي از روستاهاي این شهرستان تخلیه شده است و مسیر این جابجایی و مهاجرت بیشتر به سمت مرکز استان (شهر شیراز) بوده است . هدف این مقاله بررسی تاثیرات جمعیت روستاهاي شهرستان سپیدان طی سالهاي 1385-95 برساختارهاي قضایی – مکانی ناحیه مورد مطالعه می باشد . روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد و اطلاعات مورد نیاز از منابع آماري وسرشماري سالهاي 1385-95 گردآوري شده است . از مهترین نتایج این تحقیق می توان به بروز خشکسالی در منطقه مورد مطالعه اشاره کرد که برروند مهاجرت و به تبع آن تغییر در خصوصیات سنی وجنس تاثیر داشته است.

Keywords:

سکونتگاه های روستایی , ساختار فضایی- مکانی , ناحیه , مهاجرت , سپیدان