تغییر کاربری خانه های روستایی گیلان به اقامتگاه بوم گردی

امروزه به دلیل جایگاه و ارزش های معماری بومی و زیستگاه های بومی، حفاظت از آنها، بیش از پیش اهمیت یافته و در همین راستا این مقاله بر آن است تا با بررسی پتانسیلها و محدودیتهای خانه های روستایی ارزشمند واقع در استان گیلان، پیشنهاداتی را در راستای تغییر کاربری آن ها به اقامتگاه بوم گردی ارائه کند. به گونه ای که این تغییر کاربری بتواند علاوه بر حفظ و احیای این بناهای باارزش معماری روستایی، در امتداد اهداف زیست محیطی، اقتصادی، حفاظتی، گردشگری و اجتماعی اکوتوریسم قدم بر دارد. ایران کشوری پهناور با گونه ها متفاوت از سکونتگاه های روستایی است که در گذر زمان به تبعیت از عوامل طبیعی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و ... شکل گرفته و تغییر کردهاند. در این بین معماری روستایی گیلان یکی از منابع غنی و ارزشمند است که با توجه به تخریبها و تغییرات صورت گرفته در سال های اخیر در معرض خطر بوده و شایسته شناخت و حفاظت است. این مقاله به دنبال آن است تا به جای حفاظت کالبدی محض و برخورد موزهای با این آثار، به باززنده سازی و انتقال میراث روستایی در گذر زمان بپردازد و راهکارهایی را برای استفاده مجدد از این میراث گرانبها پیشنهاد دهد. در همین راستا در این مقاله پس از جمع آوری اطلاعات از طریق روشهای کتابخانه ای، الکترونیکی و میدانی پیرامون موضوعاتی چون تغییرکاربری معماری، اقامتگاه بوم گردی و معماری خانه های روستایی گیلان، با توجه به نتایج تحلیل کیفی مبانی مطالعه شده، از منظر طراحی معماری، نکات و راهکارهایی برای چگونگی تبدیل خانه های روستایی گیلان به اقامتگاه های بومگردی پیشنهاد داده شده است.

Keywords:

اقامتگاه بوم گردی , معماری روستایی گیلان , خانه های روستایی , تغییر کاربری بناهای معماری