محمد گلشن - کارشناس ارشد معماری, ساری, مازندران, ایران
فاطمه گلشن - دانشجوی کارشناسی معماری, دانشکده فنی قدسیه, ساری, مازندران,ایران

درسیر اندیشه نظری معماری و هنر همیشه این پرسش وجود داردکه معماری هنربرای چه کسی است . انسانبه عنوان مخاطب آفرینش در هستی بایدبه عنوان هدف و مقصود معماری هنرنیزقلمدادشود. مهم ترین رسالت هنر,برانگیختگی حس انسان است. هنرمند درخلق و آفرینش اثر هنری بایدبیش از هر چیزی به انسان )مخاطب( و حس های انسانی توجه کند . معماری نیزبه عنوان یکی از مهمترین هنرها این رسالت رابر دوش دارد. در معماری معاصریک نوع تفکربر ساختمان ها وسیمای شهری متبادرشده که سعی دارد کاملا از معماری حس زدایی کند ,با نادیده گرفتن حس های انسانی ونیازبنیادین انسان به عنوان مخلوقی که محتاج زندگی جمعی است. انسان نیازی مبرم به برقراری دیالوگ حسانی بافضای پیرامون خویش دارد،تابه این واسطه برای فضا در ضمیر خود هویت سازی کند. این پژو هش تلاش میکندبه سیربدون ریتم-حس وآشفته ی طراحی در معماری نظمی را متبادرشود وتا حد امکان بتواند اتمسفر وفضا هایی را ایجادکند که مخاطب )انسان(با استفاده از این شرایط به میزان رضایتمندی نسبی و ارتباط حسانی با فضاهای زندگی دست یابد.

معماری, ادراکات حسی, معماری حسی, معماری بدنمند, حس مکان