بررسی و سنجش میزان دفاع پذیر بودن فضاهای همگانی با رویکرد شهر امن با استفاده از تکنیک TOPSIS (نمونه موردی میدان تجریش و میدان فردوسی)

از جمله مسائل مهم بسیاری از شهرهای ایران که باعث پایین آمدن کیفیت محیط زندگی در آنها شده اسـت وجود تعداد زیادی از فضاهای بدون دفاع شهری است. رشد و توسعه شهری، تمرکـز فضـایی جمعیـت، عوامـل اقتصادی، فرهنگی و در سطوح خرد بیشتر علل کالبـدی و فضـایی از دلایـل عمـده پیـدایش ایـنگونـه فضـاها هستند.یک دسته از ویژگیهای کالبدی و فضایی به صورت مستقیم در بروز رفتارهای نابهنجار تأثیر گذارند به گونـهای که یک رابطه علت و معلولی به وجود می آید، در دسـته ای دیگـر بـین ویژگـیهـای کالبـدی و فضـایی و بـروز رفتارهای نابهنجار یک رابطه احتمالی و امکانی وجود دارد که میتواند در بی دفاع شـدن فضـا اثـر گـذار باشـد. توجه به این دسته بندی در شناخت و تحلیل عوامل مؤثر در ایجاد فضاهای بدون دفاع شهری و بـروز رفتارهـای نابهنجار راهگشا میباشد.در این میان طراحی شهری با هدف ارتقاء کیفیت محیطی فضاهای شهری و همگانی به عنوان ابـزاری مهـم در ساماندهی و طراحی فضاهای بی دفاع شهری ایفای نقش مینماید. یک طراحی شهری خوب میتوانـد بـا ایجـاد وضوح و خوانایی در فضا گام مؤثری در ایجاد آرامش، فضاهای امن و ارتقاءسرزندگی اجتماعی و عدالت فضاهای شهری و همگانی باشد.در این پژوهش پس از شناسایی چند نمونه از فضاهای همگانی و شناخت مسائل و مشکلات آن ها، به تحلیل و الویت بندی آن ها توسط تکنیک TOPSIS و در نهایت به ارائه راهکار و طرحی مناسب در جهـت سـاماندهی فضا و مبدل نمودن آن به فضای قابل دفاع با استفاده از شاخص های مرتبط بـا فضـای دفـاع پـذیر، سـرزنده و مطلوب، اقدام خواهیم نمود.

Keywords:

طراحی شهری , فضاهای همگانی , فضای بدون دفاع شهری , شهر امن , تکنیک TOPSIS