شکراله جعفری - معاونت شهرداری فریدونکنار

توسعه پایدار حالت تعادل و توازن میان ابعاد مختلف توسعه است که هدف آن بهبود بخشیدن به شرایط کیفی زندگی انسان است .دستیابی به توسعه پایداردرمناطق شهری به منظور بهره برداری مناسب از منابع و ایجاد رابطه متعادل و متوازن میان انسان، اجتماع و طبیعت، هدف نهایی برنامه ریزان و مدیران توسعه شهری می باشد.ازانجائیکه پدیده آشنای توسعه شهرنشینی در شرایط رشد سریع جمعیت و گسترش مهارناپذیر شهرها که کم و بیش در بسیاری از کشورهای دیگر نیز در مقاطع تاریخی مختلف بروز کرده، در دو دهه پس از انقﻻب نمود آشکارتری یافته است .جمعیت بافت های مرکزی بسیاری از شهرها جابجا شده اند، روند فرسودگی بافت های تخلیه شده شدت گرفته و این بافتها به مأمن ناهنجاریهای اجتماعی تبدیل شده اند .از آنجا که سیاست گذاری و برنامه ریزی جامع و پایدار برای بهسازی، نوسازی و بازسازی بافت های قدیم شهری ضمن حفاظت از میراث تاریخی -فرهنگی و توجه به سازگاری و انطباق آنها با ساختارهای محیط زیست و ساختارهای فرهنگی موجب توسعه پایدار شهری می شود، این تحقیق به ارزیابی و تحلیل نقش رویکردهای توسعه پایدار در بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری(نمونه موردی: شهر فریدونکنار) پرداخته است، روش تحقیق بصورت پیمایشی ، توصیفی- تحلیلی است . روش گردآوری اطﻻعات نیز بصورت اسنادی و میدانی از طریق پرسشنامه در قالب طیف لیکرت طراحی شده و سئواﻻت تحقیق از طریق نرم افزار((SPSS مورد ارزیابی قرار گرفته شده است، نتایج تحقیق نشان می دهد.با توجه به حد متوسط گویه ها و بکار گیری آزمون t تک نمونه ای در تمامی شاخص ها (کالبدی،اقتصادی ،اجتماعی ، محیطی،مدیریتی و کارکردی)گویه های تبیین کننده سطح معناداری باﻻتر از 0/01 را نشان می دهد. این بدان معناست که اثربخشی رویکردهای توسعه پایدار در بهسازی ونوسازی بافت های فرسودی شهر فریدونکنار بیش از حد متوسط ارزیابی شده است. نتایج حاصل از ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد که بیشترین همبستگی را شاخص کالبدی با مقدار 0/505 و سپس شاخص اقتصادی با مقدار 0/488، محیطی با مقدار 0/320 ، اجتمای با مقدار 0/276 شاخص مدیریتی با مقدار 0/145 و شاخص کارکردی با مقدار 0/124در رتبه های بعدی قرار دارند.

توسعه پایدار،بهسازی ونوسازی،بافت فرسوده.فریدونکنار