سنجش میزان پایداری شاخص های کالبدی مسکن؛ مطالعه موردی: منطقه یک کلانشهر تبریز

با افزایش جمعیت شهرنشین دنیا، نیازهای سکونتی جمعیت شهری و کیفیت مسکن اهمیتی بیش از پیش می یابد و باتوجه به اینکه مسکن دارای تاثیرات اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و محیط زیستی فراوانی می باشد و تاثیرات فزاینده ای بر میزان پایداری و توسعه پایدار شهری دارد. از این رو هدف این پژوهش ارزیابی میزان پایداری شاخص های کالبدی مسکن منطقه یک کلانشهر تبریز است. این پژوهش از نظر روش، توصیفی- تحلیلی و از نوع پیمایشی است. داده های مورد نیاز با استفاده از مطالعات کتابخانه ای، بررسی های میدانی و به کمک ابزار پرسشنامه در سطح خانوار گردآوری شده است. بدین ترتیب که جامعه آماری 63166 خانوار ساکن منطقه یک کلانشهر تبریز است که حجم نمونه طبق فرمول کوکران معادل 382 خانوار برآورد شده است. روش نمونه گیری تصادفی ساده است. نهایتاً پس از گردآوری داده ها، تحلیل داده ها با استفاده از مطالعات پیمایشی و تحلیل های آماری توصیفی واستنباطی در محیط نرم افزار SPSS، انجام شده و در محیط GIS بصری سازی شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که از نظر میزان پایداری کالبدی مسکن، محلات جنوب و جنوب شرقی، مرکزی، و شمالی به ترتیب دارای پایداری بالا، متوسط و پایین می باشند و مولفه های نوع مصالح بکار رفته در واحدهای مسکونی، میزان دسترسی واحدهای مسکونی منطقه یک به خدمات شهری، کیفیت تامین نیازمندیهای روزانه افراد منطقه یک به ترتیب سه مولفه مهم در میزان پایداری کالبدی مسکن منطقه یک کلانشهر تبریز می باشند .

Keywords:

پایداری , شاخص های کالبدی , مسکن , منطقه یک کلانشهر تبریز.