الگوی بافت شهری با رویکرد صرفه جویی در انرژی و آسایش حرارتی

انرژی یکی از مهمترین منابع در اختیار انسانها است که بر توسعه اقتصادی و کیفیت محیط اثرگذار است. به عبارتی جامعه امروزی حیات خود را از انرژی گرفته و کشورهای توسعه یافته با در اختیار داشتن انرژی با قیمت پایین به رشد اقتصادی دست یافته اند. پیشرفت سریع تکنولوژی و رشد روزافزون جمعیت شهرها، توسعه شهرها امری اجتناب ناپذیر است. همچنین تغییرات روزافزون بافتهای شهری بدون توجه به ویژگیهای اقلیمی منجر به افزایش تقاضا در مصرف انرژی شده است. برهمین اساس امروزه صرفه جویی در مصرف انرژی بیش از گذشته برای متخصصان، مسئولین و مردم آشکار شده و این موضوع یکی از عوامل کلیدی در توسعه پایدار شهرها و جوانع انسانی بشمار میرود. با توجه به محدودبت منابع تامین کننده انرژی در جهان، بیشتر کشورها صرفه جویی در مصرف انرژی را به عنوان یکی از الویت های اصلی خود در نظر دارند. اینرو بررسی بافت های شهری و تا در حد امکان اصلاح آن ها می تواند در این روند مورد توجه بوده و نیازمند بررسی دقیق کارشناسان و متخصصین این حوزه است. از سوی دیگر با بازنگری ضوابط و مقررات جاری در مباحث شهرسازی نیز می توان در راستای مصرف بهینه انرژی در بخش های مختلف مانند حمل و نقل، ساخت و ساز، تاسیسات شهری و غیره نیز اقدامات مناسبی انجام پذیرد. لذا این پژوهش در پی شناخت جایگاه مقررات و ضوابط در طراحی بافت ها شهری و ارائه راهکارهایی در جهت کاهش مصرف انرژی و ارتقای سطح آسایش است.

Keywords:

انرژی , آسایش حرارتی , بافت شهری , ضوابط و مقررات , صرفه جویی