برنامه ریزی شهری و نقش آن در حمل و نقل پایدار شهری

فرآیند برنامه ریزی دربرگیرنده کلیتی است پیوسته در جریان ، از این رو تلقی رویدادها ، اشیاء یا افعال به مثابه واقعیتهای ایستایی که در زمان و مکان ثابت اند مردود است. برنامه ریزی شهری و فرآیند آن امری مستمر و پویا است و نمی توان با آن به صورت مقطعی برخورد نمود. بخشی از برنامه ریزی شهری ، برنامه ریزی حمل و نقل است که به همراه برنامه ریزی بخش های کاربری اراضی و زیر ساخت ها ، بعد کالبدی برنامه ریزی جامع شهری را تشکیل می دهد. حمل و نقل در کنار مسکن ، کار و گذران اوقات فراغت ، به عنوان یکی از چهار عملکرد اساسی شهر قلمداد شده است ، به گونه ای که زندگی شهری امروز را بدون آن نمی توان تصور نمود. پایداری حمل و نقل شهری ناشی از برنامه ریزی پایدار آن بوده که با مباحث مدیریتی برای اجراء و نظارت بر آنها در ارتباط است. در این رویکرد می بایست حمل و نقل عمومی در شهرها وکلانشهرها اصلی ترین شیوه جابجایی و ارتباط دهنده بین محل کار و زندگی ، محل تولید کالاها و مصرف کنندگان در نظر گرفته شود. بنا براین پرداختن به این موضوع بینشی گسترده و بین رشته ای را می طلبد از طرفی دیگر از بعد شهرسازی ، الگوی توسعه ی شهر متاثر از سیستم حمل و نقل ناکارآمد به ناپایداری بیشتر و کاهش ایمنی ، اتلاف زمین ، انرژی و منابع و تشدید آلودگی های محیطی می انجامد. مقاله حاضر به روش تحلیلی و توصیفی در پی تبیین نقش مؤثر انجام توأم و هماهنگ برنامه ریزی حمل و نقل شهری با برنامه های شهری است سعی دارد با ارائه راهکار ها ، اصول برنامه ریزی و سیاستگذاری برای رسیدن به حمل و نقل پایدار که نتیجه ی آن شهر پایدار خواهد بود را معرفی نماید.

Keywords:

حمل و نقل , حمل و نقل پایدار , برنامه ریزی شهری , کاربری اراضی