بررسی اثر دو ماده جارب رطوبت بر ظرفیت نگهذاری و پتانسیل آب در یک خاک شنی لومی

بخش کشاورزی عمده ترین مصرف کننده منابع آب در کشور ما می باشد برای افزایش بازده ابیاری و استفاده بهینه از منابع آب در مناطق خشک و نیمه خشک اقدامات مختلفی مانند استفاده از مالچ کودهای الی و ایجاد تغییر در خواص فیزیکی خاک با استفادهاز اصلاح کننده های مختلف نظیر پرلیت، هیدروپلاس و نظایر آن صورت می گیرد به منظور مقایسه مواد جاذب آب طبیعی و مصنوعی بر ظرفیت نگهداشت آب خاک ، ازمایشی در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تیمار شاهد بدو ن اعمال ماده جاذب کود پوسیده گاوی 15 گرم در کیلوگرم خاک و سوپرجاذب طراوت A200 و2گرم در کیلوگرم خاک درسه تکرار در بافت شنی لومی انجام شد سپس مقدار آب خاک برای هر تیمار درمکشهای صفر، 0/1 ، 0/3 ، 0/5 ، 1 و 3 و 5 و 15 بار اندازه گیری و منحنیهای رطوبتی رسم گردید. نتایج نشان داد که بین تیماره و مکشهای مختلف و همچنین اثر متقابل تیمار با مکش اختلاف معنی داری در سطح 5 درصد وجود دارد.

Keywords:

پلیمر سوپرجاذب , کود پوسیده گاوی , منحنی رطوبتی خاک