استفاده از کف قیر به عنوان تثبیت کننده مصالح روسازی و مقایسه آن با انواع مواد تثبیت کننده دیگر

در بسیاری از نقاط جهان مصالح با کیفیت خوب برای ساخت و بهسازی جاده‌ها وجود ندارد. هزینه‌های قابل توجه حمل و نقل مصالح مناسب، باعث بکارگیری روشهای مختلف تثبیت و بهبود مقاومت مصالح محلی گشته است. مقاومت مورد نیاز با افزودن مقدار کمی ماده تثبیت کننده به مصالح محلی که با هزینه کمی همراه است، جبران می‌شود. کف قیر یکی از مواد تثبیت کننده است، که با اضافه کردن آب به قیر داغ بدست می‌آید، و برای دامنه وسیعی از مصالح سنگی قابل کاربرد است. خصوصیات فیزیکی قیر با اضافه نمودن آب به قیر داغ بطور موقت تغییر یافته و بوسیله آن سطح تماس قیر با مصالح افزایش و ویسکوزتیه آن به مقدار زیادی کاهش می‌یابد. در این حالت قیر (کف قیر) ماده کاملاً مناسب جهت مخلوط نمودن با سنگدانه سرد و مرطوب است. عمده مزایای تثبیت با کف قیر، سهولت کاربرد، مقاومت و انعطاف پذیری بالای مصالح تثبیت شده با آن و عدم هزینه ساخت کارخانه‌ای و حمل و نقل می‌باشد. از معایب عمده استفاده از کف قیر به عنوان تثبیت کننده لایه‌های روسازی، اولی بخاطر مسائل ایمنی در حین استفاده و دیگری عدم استفاده از کف قیر برای تثبیت مصالحی که از ریزدانه کافی برخوردار نیستند. البته راهکارهایی برای رفع این معایب وجود دارد. در این مقاله طرز استفاده از کف قیر در تثبیت لایه‌های روسازی و همچنین مقایسه مصالح تثبیت شده با کف قیر نسبت به سایر مواد تثبیت کننده نظیر سیمان و امولسیون قیر مورد بررسی قرار می‌گیرد

Keywords:

کف قیر , تثبیت , روسازی , بهسازی , سنگدانه