علی مساح - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی کودکان استثنایی دانشگاه تهران،

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تقویت تفکیکی رفتارهای دیگر بر کاهش پرخاشگری کودکان ناشنوا بود. در این پژوهش از طرح پژوهشی تک آزمودنی معروف به طرح A-B-A-B استفاده شد و 4 کودک ناشنوا که بیشترین رفتارهای پرخاشگری را داشتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده مشاهده رفتاری و پرسشنامه انگیزشی دوراند (1990) بود. به منظور اجرای پژوهش ابتدا 8 مورد از رفتارهای پرخاشگرایانه که دارای بیشترین فراوانی بودند، به عنوان رفتار آماج در نظر گرفته شد و سپس با استفاده از کاربرگ مشاهده رفتاری، رفتار آماج در 4 مرحله مورد مشاهده و ثبت گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل بصری داده ها و درصد داده های غیرهمپوش استفاده گردید. یافته ها نشان داد که تقویت تفکیکی رفتارهای دیگر بر کاهش پرخاشگری کودکان ناشنوا تاثیر معنی داری دارد و این تاثیر در گذر زمان نیز دارای ثبات بود و در محیط طبیعی نیز قابل تعمیم بود. نتایج نشان داد که تقویت تفکیکی رفتارهای دیگر میتواند منجر به کاهش رفتارهای پرخاشگرایانه در این کودکان شود.

تقویت تفکیکی، کاهش پرخاشگری، کودکان ناشنوا