احیای بافتهای خاص تاریخی در شهرها با تکیه بر رونق گردشگری

بافت های قدیم و کهن شهرها به واسطه قدمت و وجود عناصر با ارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، دارای جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر می باشد .توسعه سریع شهرنشینی، تاثیرات قابل توجهی بر بافت های کهن و تاریخی بر جای گذاشته است، که این خود تخریب و فرسودگی بافت های مذکور را به همراه دارد. امروزه توجه به بافت های کهن و رفع ناپایداری آن ها به موضوع جدی و محوری تبدیل شده است، به گونه ای که لزوم مداخله در این بافت ها را در دوره های مختلف زمانی مطرح می کند. رویکرد های مرمت و بهسازی شهری در سیر تکامل و تحول خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به باز آفرینی و نوزائی شهری تکامل یافته و در این مسیر گذاری را از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تأكيد بر ملاحظات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و هنری تجربه کرده است. بافت تاریخی شهرها که اغلب گنجینه ای از عناصر ارزشمند معماری و شهرسازی را توأمان در خود دارد، سرمایه ای بالقوه و نهفته به منظور جذب گردشگران به حساب می آیند. با جذب گردشگر در مقیاس محلی، ملی و حتی جهانی می توان ضمن تأمین هزینه ای حفاظتی بافت، زمینه های تحرک اقتصادی را برای شهر و شهروندان به وجود آورد .

Keywords:

احیا , بافت تاریخی , باززنده سازی , گردشگری.