نسیم نصیری انصاری - دانشجوی ارشد مهندسی عمران،گرایش مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد صفادشت

پژوهشگران عرصه مصالح ساختمانی طی سالها در تلاش بوده اند تا با ایجاد تغییراتی در اجزای مختلف این ماده، اصلاحاتی را مطابق با نیازهای موجود اعمال کرده و به خواص جدید یا برتری از بتن دست پیدا کنند. این تلاشها در طی سالها منجر به پیدایش بتنهای توانمند، فوق توانمند، سبک، الیافی و غیره شده است. یکی از این انواع بتن که ظهور آن به چندین دهه قبل بازمیگردد، بتن خودمتراکم است که با ویژگیهای خاص خود، امکانات جدیدی را در اختیار مهندسین قرار دادهاست که با استفاده از آنها میتوان برمشکلات ناشی از عدم تراکم مناسب در سازه های بتنی، از جمله کاهش عمر مفید و دوام سازه ها فائق آمد. با اینکه در ابتدا بتن خودمتراکم در زمره بتنهای خاص و پیچیده محسوب میشد، توانایی ها و مشخصات فوق العاده، این نوع بتن را به سرعت به یکی از انواع پرکاربرد در کشورهای پیشرفته دنیا تبدیل کرد