مطالعه تأثیرات تغذیه مصنوعی بر کیفیت آب زیرزمینی (مطالعه موردی آبخوان ساحلی شندآباد)

با تو جه به افت کیفی آب مورد نیاز بخش کشاورزی در بسیاری ا ز دشتهای کشور، تغذیه سفره آبهای زیرزمینی اهمیت بسزایی یافته به طوریکه در استان آذربایجان شرقی که یکی از قطب های کشاورزی ایران است، طی چند سال گذشته 16 طرح تغذیه مصنوعی انجام شده است. ناحیه شندآباد بخشی از دشت شبستر- صوفیان است که از لحاظ کشاورزی یکی از پر اهمیت ترین دشتهای استان آذربایجان شرقی می باشد و در دهه هفتاد شمسی با اجرای طرح تغذیه مصنوعی آبخوان ، کیفی ت آب کشاورزی در آن بهبود یافته است. مطالعات کیفی آب زیرزمینی این دشت با توجه به موقعیت قرارگیری آن، از آنجایی مورد توجه قرار می گیرد که در چند سال اخیر با پیشروی آب شور دریاچه ی ارومیه در نواحی ساحلی آبخوان، دیگر امکان کشت محصول وجود ندارد . در این مقاله با انتخاب یک دوره طرح 5 ساله ، تأثیرات کمی و کیفی تغذیه مصنوعی بر روی دشت شندآباد بررسی شده و درنهایت، جهت امکان سنجی اجرای طرح تغذیه مصنوعی در مناطقی از دشت که نیازمند آب با کیفیت بهتر هستند، به بررسی پارامترهای مورد نیاز جهت اجرای طرح و مقایسه کیفیت آب رودخانه تغذیه کننده ی دریان چای و آب زیرزمینی دشت تغذیه شونده پرداخته شده و راهکارهایی جهت بهبود کیفی آب، ارائه شده است.

Keywords:

آب زیرزمینی , تداخل آب شور و شیرین , تغذیه مصنوعی , دریان چای , کشاورزی