راضیه نظرخانی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان گلستان
فهیمه عباس زاده - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان گلستان
طیبه تجری - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان

روش تدریس مبتنی بر ذهن ،روش تدریسی است که یادگیرنده محور است .روش هاي تدریس فعال را جزو روش هاي مبتنی بر ذهن می دانند. بود. پژوهش حاضرباهدف تحلیل اهمیت روش هاي تدریس مبتنی بر ذهن در برنامه درسی دوره ابتدایی انجام شد. روش پژوهش، کیفی از نوع تحلیل محتوي، شامل مراحل: تعریف واحد تحلیل (پاراگراف)، کاهش داده ها، استفاده ازنظام مقوله بندي قیاسی، اصلاح نظام مقوله بندي ویک طرح کدگذاري قیاسی بر اساس داده ها وارائه گزارش از داده هاي کیفی بوده است. حوزه پژوهش در این مطالعه، کلیه کتب، منابع و مکتوبات چاپی و دیجیتالی در دسترس، پیرامون اهمیت روش تدریس مبتنی برذهن در برنامه درسی دوره ابتدایی می باشد. براي استخراج پاراگراف هاي مرتبط، ازشیوه فیش برداري ازکتب ومنابع استفاده گردیده است. روش تجزیه وتحلیل اطلاعات کدگذاري موضوعی بوده که طی سه مرحله کدگذاري باز، محوري وگزینشی انجام شد. نتایج پژوهش می گوید روش هاي تدریس مبتنی بر ذهن ،موجب پرورش مهارت هاي رفتاري و عملکردي، پرورش و رشد قدرت تفکر ، پرورش مهارت هاي هنري، رشد مهارت هاي ابداعی و خلاقانه در دانش آموزان ابتدایی می شود. جهت رسیدن به نتایج فوق استفاده از روش هاي نوین تدریس ، مطالعه و تحقیق در زمینه هوش هاي پنج گانه گاردنر، توجه و همسان سازي محتواي تدریس پیشنهاد می گردد.

تربیت ذهن، روش تدریس، برنامه درسی، دوره ابتدایی