نقش زبان و ادبیات فارسی در تربیت ذهن

هدف از انجام این پژوهش بررسی زبان و ادبیات فارسی و نقشی که بر تربیت ذهن دارد می باشد. این مقاله در قلمرو مشترک بین رشته های ادبیات، علوم شناختی و علوم تربیتی می باشد. روش انجام پژوهش، توصیفی- تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات با استفاده از اسناد و منابع مکتوب و دیجیتال صورت گرفته است. ابتدا چارچوب نظری از پژوهش ترسیم شد و سپس با بهره گیری از روش تحلیل مفهمی، نقش ادبیات و زبان فارسی در توسعه و تربیت ذهن مورد بررسی قرار می گیرد. یافته های پژوهش نشان دادند که شناسایی روایت ها، داستان های ادبی، تجربه های ادبی، اشعار و ... همه به نوعی بر ساختار مفهومی تفکر تاثیر می گذارند و در تربیت ذهن و توسعه ظرفیت های شناختی خواننده ریشه دارند. از این رو مشخص شده است که ادبیات و زبان فارسی یکی از موثرترین و کارآمدترین عوامل تربیت دهنده ذهن انسان هستند که از آن به جریان خودآگاهی خویش می رسد. در بررسی های صورت گرفته در مطالعات، پژوهش های کمی در این حیطه فعالیت داشته اند، با توجه به نقش کلیدی که ادبیات و زبان فارسی در تربیت ذهن و زندگی اجتماعی و شناختی افراد دارد نیاز است که پژوهش های بیشتری به تبیین این متغیرها بپردازد.

Keywords:

ذهن آگاهی , تربیت ذهن , ادبیات , زبان فارسی