زهرا اسلامی نیا - کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش سازه، دانشگاه صنعتی اصفهان
مرتضی مدح خوان - دانشیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه صنعتی اصفهان

در این مقاله ارزیابی امکان استفاده از مواد تغییر فازدهنده برای کاهش فرسایش ناشی از سیکل های ذوب و یخ در روسازی های بتنی انجام شده است. رویکرد اتخاذ شده در این مقاله، کاهش تعداد مورد انتظار سیکل های ذوب و یخ با استفاده از گرمای نهان ذوب ماده تغییر فازدهنده ارگانیک (پلی اتیلن گلیکول) با دمای تغییر فاز حدود 5 / 4 درجه سانتیگراد است. ابتدا ماده تغییرفازدهنده و سبک دانه مناسب که به عنوان حامل ماده تغییرفازدهنده عمل می کند، بر اساس خواص فیزیکی و حرارتی خود انتخاب می شوند. برای طرح اختلاط های مختلف، آزمایش های مقاومت فشاری، سیکل های ذوب و یخ و جذب آب انجام می شوند. مطابق با نتایج به دست آمده، بهبود مقاومت در برابر سیکل های ذوب و یخ و کاهش جذب آب بتن حاوی ماده تغییرفازدهنده حاصل شده است. با وجود کاهش مقاومت فشاری بتن حاوی ماده تغییرفازدهنده، همچنان بتن در محدوده استفاده سازه ای قرار دارد.

روسازی بتنی، مواد تغییر فازدهنده، سبک دانه، خصوصیات مکانیکی، دوام بتن