مرتضی فرامرز - کارشناسی رشته معماری دانشگاه سوره تهران

برنامه ریزی توسعه کشاورزی در ایران همواره با چالشهای عمدها ی روبرو بوده است از یک طرف نیاز به تولید هرچه بیشتر به منظور خودکفایی و پاسخگویی به نیاز روزافزون جمعیت رو به رشد کشور باعث شده است که از توان اکولوژیکی منابع پایه استفاده بیش از حد بشود و از طرفی فشار بیش از حد به اینمنابع محدود باعث افزت توان تولید آنها بویژه درنواحی خشک تر و کم باران کشور شده است موضوع این مقاله روند توسعه در دشت گرمسار است که علیرغم سرمایه گذاری زیادی که در آن بعمل امده عدم رعایت نگرش یکپارچه و جامع موجب تخریب منابع و از بین رفتن سرمایه گذاری های انجام شده گردیده است تجربه بدست امده دراین پروژه نشان میدهد که اقداماتموردی یکسویه و تک بعدی می تواندتنهابخشی از مشکلات و معضلات کوتاه مدت مبتلا به کشاورزی را حل کند و در درازمدت اثرات ناگواری بر بخش خواهد داشت وزارت کشاورزی سابق با داشتن بیش از یک دهه تجربه در اجرای طرحهای جامع توسعه کشاورزی و منابع طبیعی در سطح حوضههای ابریز و واحدهای هیدرولیکی در سال 1367 در راستای اقدامی هماهنگ با ورزات جهاد سازندگی سابق وسازمان مدیریت و برنامه ریزی طی قرار دادی با برنامه عمران سازمان مدیریت پایدار ملل و در قالب برنامه همکاری فنی اقدام به انجام پروژه ای تحت عنوان در قالب بخشی از طرح یکپارچه حوضه ابریز حبله توسعه منابع آب و خاک دشت گرمساز رودنمود.

توسعه پایدار کشاورزی، مشارکت جوامع محلی، مدرسه درمزرعه، بررسی های سریع روستایی