فرهود آذرسینا - گروه مهندسی عمران سازه های دریایی، دانشکده فنی مهندسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

مخازن ضد غلتش، که برای کاهش حرکات غلتشی کشتی ها استفاده می شوند، تاریخچه ای نسبتاً طولانی دارند و اولین کاربرد این مخازن به 1880 میلادی برمی گردد. در واقع میرایی حرکات غلتشی در کشتی ها که فرم بدنه گردی دارند اندک است و البته اضافه کردن لبه هایی که باعث افزایش میرایی شوند همچنین موجب خواهد شد که مقاومت اصطکاکی کشتی مجموعاً افزایش یابد. بر این اساس، کاربرد مخازن ضد غلتش به خصوص در کشتی های کوچک حائز اهمیت بوده است. امروزه با افزایش کاربرد انواع سکوهای شناور فراساحلی که به کمک خطوط مهار به بستر دریا لنگر می شوند لازم است که روش هایی نیز برای کاهش دامنه حرکات این سکوها ارزیابی و توسعه یابد. سکوهای شناور فراساحلی چه برای صنایع نفت و گاز و چه به عنوان سکوی انرژی تجدیدپذیر، در معرض امواج اقیانوس دچار ارتعاشات پریودیک و نیز پدیده تشدید هستند. گرچه فرم کلی این سکوها اغلب دارای گوشه های تیز است، به منظور کاهش ریسک و دقت در عملیات بهره برداری مطلوب است که دامنهحرکات سکو محدود گردد. در واقع اضافه کردن مخزن ضدغلتش روی سکوی شناور همانند یک ترکیب از دو آونگ عمل می کند و با تغییر پارامترهای سیستم مرکب می توان به یک چیدمان بهینه از هندسه و ابعاد مساله دست یافت تا دامنه حرکات سکو محدود گردد. نتایج این تحقیق برای یک سکوی تیپ ارائه شده اما قابل تعمیم به انواع سکوها هست

مخزن ضد غلتش، سکوی شناور فراساحلی، اسلاشینگ، ارتعاشات پریودیک.