میلاد رئوفی - دانشجوی کارشناسی ارشد
پیام زنگانه رنجبر - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان،رشت ایران

نیاز بشر به انرژي و همچنین توسعه ي صنایع، جوامع مختلف را مجبور ساخته که به استفاده ي بیشتر از منابع فسیلی روي آورند. از این رو، نیاز به توسعه و گسترش استفاده از انرژي هاي تجدیدپذیر را بیش از پیش ضروري می نماید. این دسته از انرژي ها از نظر بسیاري از موارد مثل مسائل زیست محیطی، اقتصادي، اجتماعی و ... نسبت به انرژي هاي تجدیدناپذیر برتري دارند. از جمله ي این انرژي هاي تجدیدپذیر می توان به انرژي گرمایی دریایی اشاره کرد. گرماي تابیده شده توسط خورشید سبب افزایش دماي آب هاي سطحی شده و باعث اختلاف دما بین آب هاي سطحی و آب هاي عمیق تر با دماي پایین تر می شود. انرژي گرمایی دریایی از این اختلاف دماي عمودي آب موجود استفاده کرده و طی فرایندي که به اختصار OTEC ( Ocean Thermal Energy Convertion ) خوانده می شود، الکتریسیته تولید می کند. از انواع این سیستم ها میتوان به سه مدل باز (استفاده از آب دریا به عنوان سیال فعال)، بسته (استفاده از مایع خارجی مثل آمونیاک به عنوان سیال فعال) و همچنین مدل هیبرید اشاره کر د که در این پژوهش به پتانسیل استفاده از آ نها در دریاي کاسپین پرداخته شده است.

انرژی تجدیدپذیر، انرژی گرمایی دریایی، OTEC ، دریای کاسپین