مقایسه راندمان های آبیاری در اراضی سنتی و تسطیح شده شالیزاری مطالعه موردی (شهرستان قائم شهر- استان مازندران)

برنج پس از گندم ، مهمترین محصول کشاورزی در جهان میباشد و ایران با تولید حدود دو میلیون تن برنج در سال از این نظر دارای جایگاه ویژه ای میباشد. با توجه به بحران خشکسالی و مصرف بالای آب در اراضی شالیزاری، ارایه راهکارهایی جهت افزایش راندمان های آبیاری میتواند بسیار مفید باشد . دراین راستا ، هر ساله اراضی شالیزاری زیادی در استان های شمالی کشورتسطیح و تجهیز میشوند که در این مطالعه نقش اینگونه اراضی بر راندمان مصرف آ بWUE)و بهره وری آبWP)مورد بررسی قرار گرفته است . تحقیقات حاضر در شهرستان قائم شهر، استان مازندران و با مقایسه دو زمین سنتی و تسطیح به مساحتهای1/9 و 5/67 هکتار برای واریته طارم (از نشا تا برداشت ) انجام شده و دبی های ورودی و خروجی از زمینها توسط دستگاه پارشال فلوم ثبت شده است . نتایج نشان میده د در اراضی سنتی و تسطیح شده به ترتیب، راندمان آبیاری 60 و 71 درصد و بهرهوری آب 0/44 و 0/55 کیلوگرم بر مترمکعب گردید.

Keywords:

برنج , اراضی تسطیح شده شالیزاری , راندمان مصرف آب , بهره وری آب , پارشال فلوم