تغییر پذیری مکانی شوری خاک به منظور مدیریت ویژه خاکهای شور مطالعه موردی دشت جنوبی ارومیه

یکی از مهمترین مشکلات مناطق خشک و نیمه خشک با سفره آب زیرزمینی کم عمق شور و سدیمی شدن خاک ها می باشد تهیه نقشه شوری خاک برایمدیریت مکانی اهمیت بسیار زیادی دارد زیرا نمکهای محلول اضافی در ناحیه توسعه ریشه می تواند مشکلاتی برای رشد گیاهی ایجاد نماید منطقه مورد مطالعه در دشت جنوبی ارومیه واقع شده است برای برآورد شوری خاک در نقاط نمونه برداری نشده از روشهای کریکینگ، کوکریگینگ و میانگین متحرک وزندار در محیط GIS و برای ارزیابی روشها روش ارزیابی تقاطعی با کمک دو پارامتر آماری MBE,MAE استفاده شده است نتایج نشان داد که مدل کریگینگ با ضریب همبستگی 0/97 و نیم تغییر نمای مدل گوسی از دقت بالایی برآورد مقادیر شوری در نقاط فاقد اطلاعات برخوردار است همچنین خاک های منطقه مورد مطالعه درنواحی ساحلی دریاچه ارومیه به دلیل تبخیر بیش از اندازه سفره آب زیرزمینی شور و کم عمق در معرض خطر شوری قرار دارند. این در حالی است که شوری و سدیمی شدن خاک در اراضی جنوب شریق منطقه به دلیل کم عمق تر بودن سطح آب زیرزمینی و فیزیوگرافی پست نسبت به اراضی مرکزی و شمالی بیشتر می باشد

Keywords:

شوری , زمین آمار , کریگینگ , سیستم اطلاعات جغرافیایی , اصلاح خاک