بررسی رابطه سازگاری زناشویی با گرایش به فرزند آوری و هوش هیجانی فرزندان

هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه سازگاری زناشویی با گرایش به فرزند آوری و هوش هیجانی فرزندان در شهر تهران است. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجراء، توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه افراد متأهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره خانواده شهر تهران در بازده زمانی نیمه اول سال 1398 بود. از میان کلیه مراکز مشاوره سطح تهران یک مرکز مشاوره به عنوان نمونه انتخاب شد که در بازده زمانی نیمه اول سال 1398، تعداد 63 نفر مراجعه کننده متأهل داشته است که کلیه آنها به عنوان نمونه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات پژوهش از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شد. در بخش میدانی برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پژوهش، ازپرسشنامه های استاندارد هوش هیجانی شوت و همکاران (1998)، سازگاری زناشویی گراهام بی اسپنیر (DAS) و پرسشنامه ترجیج باروری محمدی و صیفوری (1392) استفاده گردید. سپس برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از نرم افزار آماری SPSS 22 استفاده گردید. نتایج مطالعه نشان داد، بین سازگاری زناشویی با گرایش به فرزند آوری، رابطه معنادار وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد، بین سازگاری زناشویی با هوش هیجانی فرزندان، رابطه معنادار وجود دارد.

Keywords:

سازگاری زناشویی , گرایش به فرزند آوری , هوش هیجانی فرزندان