آسیب شناسی کار با ترنچر، بررسی مشکلات بهره برداری و نگهداری از زهکشی زیرزمینی و لزوم استفاده از ماشین جایگزینی در احداث زهکشی زیرزمینی

سامانه های زهکشی زیرزمینی در ایران مانند سایر کشورهای جهان به روش عملیات خاکبرداری ، جایگذاری لترال ها ،قراردادن پوشش فیلتری دور لترال ها وسپس برگردانیدن خاک روی آن وپرکردن ترانشه خاکبرداری شده از حدود 1310 دراراضی کشاورزی دانشکده کشاورزی در ملاثانی اهواز شروع گردیده است . طی مدت حدود 80 سال اگرچه طرحهای متعدد دیگری درایران وبخصوص درخوزستان به اجرا درآمده است وتاکنون تخمین زده میشود حدود 200 هزار هکتاراراضی کشاورزی کشور به زهکشی زیرزمینی مجهز شده اند( 1) .ولی درطی این مدت وبه تبع سایرکشورها دراجرای نصب لوله های لترال تغییری حاصل نشده وتنها این نوع ماشین بوده که متحول میشده والبته با هرتغییر وتحولی سرعت کار نیز افزایش مییافته است . ترنچرسه کاره آخرین نوع ماشین درکشور است که علیرغم اینکه به اجرای عملیات زهکشی سرعت بخشیده ولی دارای اشکالات اجرائی پنهانی است که بهره بردار را با چالش جدی مواجه میسازد . با توجه به اجرای زهکشی زیرزمینی در حدود 120 هزار هکتار ازاراضی نیشکری شرکت های کشت وصنعت درخوزستان بدون وجود واحد ها وتشکیلات بهره برداری ودراختیار داشتن نیروهای تخصصی وماشین آلات مناسب دراین کشت وصنعت ها بهره برداری ازاین سامانه ها به سادگی امکان پذیر نخواهد بود . ازآنجائیکه درنظر است درسطح 500 هزار هکتار زهکشی زیرزمینی دراراضی کشاورزانی که فاقد نیرو وماشین آلات خاص نگهداری از این سامانه هستند اجرا گردد ، ضروریست ازکارکرد ترنچر تنها ماشین اصلی مورد استفاده آسیب شناسی بعمل آمده ولزوم رویکرد تغییر تکنولوژی اجرا واستفاده از روش بدون ترانشه زنی وبومی نمودن ماشین های حفار افقی مورد بررسی قرار گیرد

Keywords:

سامانه های زهکشی زیرزمینی , ترانشه زنی , ترنچر , تغییر تکنولوژی , بدون ترانشه زنی