محمد میلاد احمدی - دانشجوی دکترای مدیریت سیستمها، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران ، ایران
احسان شریف احمدیان - دانشجوی دکترای مدیریت سیستمها، دانشکده مدیریت و اقتصاد، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، تهران ، ایران
علیرضا علیخانزاده - دانشجوی دکترای مدیریت منابع انسانی، دانشکده مد یریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبا یی، تهران، ایران

روش تحقیق آزمایشی و پژوهش در آزمایشگاه به عنوان مسیر اصلی تحقیق در شاخه های گوناگون علوم طبیعی و علوم پایه مانند فیزیک، شیمی و زیستشناسی، و همچنین رشته های فنّی - مهندسی و تجربی، رویه ای مرسوم و رایج است. به کارگیری این روش در علوم اجتماعی و رفتاری، اگرچه از دیرباز مورد توجّه قرار گرفته، اما امروزه و در پارادایمی جدید، رویکردی نوآورانه و منعطف برای پژوهشگران این حوزه به شمار میرود. علیرغم وجود تمایالتی برای استفاده از تحقیقات آزمایشی در زمینه های مدیریت کسب وکار و اقتصاد طیّ ده ههای اخیر، همچنان به نظر میرسد از این طرّاحیها در پژوهشهای مربوطه -به ویژه در منابع علمی داخلی- به طور کامل استقبال نشده است. بااینکه دلایل متعدّدی برای این امر وجود دارد، مهمترین دلیل، شناخت ناکافی و برخی سؤبرداشتها درخصوص پژوهشهای آزمایشی و آزمایشگاهی است. کامل ترین نوع آزمایش، آزمایش کنترل شدۀ تصادفی است. تصادفی سازی در آزمایشها، تأثیر تمام ویژگیهای قابل مشاهده و ناشناخته را کنترل میکند. آزمایشهای آزمایشگاهی به خصوص برای حدّاقل کردن تهدیدات معطوف به اعتبار درونی و برقراری روابط علّی مناسب هستند، چرا که شرکت کنندگان به طور تصادفی به رفتارها تخصیص مییابند و این نوع طرّاحیها، برای پژوهشگر درجۀ بالایی از کنترل بر متغیّرهای مستقل و خارجی را فراهم می نمایند. مطالعۀ حاضر درنظر دارد ضمن معرّفی اجمالی ابعاد تحقیق آزمایشی در زمینه های مدیریت و اقتصاد، و مروری بر کاربردهای گوناگون آن، نقش این روش شناسی را به عنوان رویکردی جدید در بهبود حوزه های گوناگون کسب وکار تبیین نماید. پژوهشگران رشتۀ مدیریت و مدیران سازمانی میتوانند ضمن کسب شناخت از ظرفیتهای تحقیق آزمایشی و آزمایشگاهی و آشنایی با حوزه های کارکردی آن، از این روش برای انجام پژوهشهای خود در زمینه های تخصّصی مدیریت بهره گیرند.

تحقیق آزمایشی، آزمایش آزمایشگاهی، شبه آزمایش، آزمایش میدانی، روش شناسی تحقیق