آناهید اقوامی مقدم - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته کارشناسی ارشد جغرافی ای سیاس ی، دانشگاه شهید بهشتی، ایران
علیرضا محرابی - دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه شهید بهشتی، ایران

نگرانی های محیطی و افزايش تاثیر منابع طبیعی درمسائل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی مردم نسبت به گذشته دلیل توجه سیاستمداران و محققان در عصر حاضر است. بحرانهای زيستمحیطی موجود در ايران از جمله کمبود بارش، خشك شدن رودها، تالاب ها و درياچه ها باعث بروز مخاطرات و آسیب پذيری طبیعی و انسانی شده است. امروزه نمیتوان مدعی شد که بحرانهای محیط زيستی درون يك کشور تنها مختص همان کشور است بلكه میتواند امنیت ملی را به خطر بیاندازد، به همین منظور تالاب میانكاله هم از اين قضیه مستثنی نیست. تالاب میانكاله نخستین تالاب ی است که در فهرست کنوانسیون بین المللی رامسر ثبت شده است و همچنین در سواحل جنوبی دريای خزر هیچ منطقه ای وجود ندارد که محیط طبیعی آن دست نخورده باقی مانده باشد، که همین امر منجر به تنوع زيست محیطی منحصر به فردی درآن تالاب شده است، ساالنه تعداد زيادی از پرندگان در اين تالاب به تغذيه می پردازند، نبود تالاب ها در طبیعت میتواند مشكلات عديده ای به وجود آورد از جمله تقويت نشدن آب های زير زمینی، از بین رفتن تنوع های زيستی، پالايش نشدن آب و برهم خوردن نظم اکولوژيكی میتوان اشاره کرد. تالاب میانكاله واقع در منتی الیه جنوب شرقی دريای مازندران است و در دوازده کیلومتری شمال شهر بهشر قرار دارد. به خطر افتادن حیات تالاب میانكاله به عنوان يك بحران میتواند باعث ايجاد مشكلاتی در سطح ملی شود و امنیت ملی را به خطر بیاندازد. هدف از نگارش اين مقاله بررسی عواملی است که حیات تالاب را به خطر انداخته است. روش پژوهش توصیفی - تحلیلی است. نتايج اين تحقیق نشان داد که عوامل انسانی نقش بسیار مؤثری در تخريب اين تالاب داشته و خشك شدن يا آلوده شدن تدريجی آن میتواند باعث اختلال در اکوسیستم و در نتیجه تأثیر مستقیم در زندگی انسان داشته باشد.

تالاب میانکاله، بحران، محیط زیست، امنیت ملی.