سارا کریمی گوغری - کارشناس الهیات و معارف اسلامی گرایش فلسفه و کلام اسلامی- دانشگاه سیستان و بلوچستان
مریم مخاورپور زرین آباد - دانشجوی دکتری رشته الهیات و معارف اسلامی، گرایش فلسفه و کلام دانشگاه پیام نور تهران

هدف از مقاله ی حاضر، بررسی توحید درمحبّت از منظر عرفای اسلامی است. توحید درمحبّت به معنای یگانه دانستن خداوند در امر محبت است. انسانی که دلش از محبت خداوند خالی باشد دچار اضطراب می شود و برای رهایی از آن به محبت های باطل روی می آورد. عرفان اصیل مخصوصا عرفان اسلامی، این نیاز انسان به عشق ورزی را به درستی به سمت عشق الهی هدایت کرده و محبوب واقعی را به انسان می نمایاند. این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی گردآوری شده و بیان می دارد توحید عرفای اسلامی توحید در محبت بوده است. عرفایی چون شبلی و حلاج آنچنان غرق در عشق الهی شده اند که به مرتبه فناء فی االله رسیده و جز خداوند کسی نمی دیدند. عرفایی چون بایزید شوق وصال خداوند او را مبتلا به درد اشتیاق نمود و رابعه تنها خداوند را سزاوار محبت دانسته است.

توحید، محبت، یگانگی خداوند، عرفان