اباذر عباسی - دانش آموخته حوزه علمیه
زهره زارعی - کارشناسی ارشد دانشگاه وعلوم ومعارف قران کریم
حسین مقدس - استادیار دانشگاه وعلوم ومعارف قران کریم

تربیت غیرمستقیم، گونهای از تربیت است که با هدفِ پایایی و پویایی آموزه های دینی در وجود متربی(فرزندان)، گزاره ها ی تربیتی بهرا بخش ناخودآگاهِ ذهنِ و ضمیر ناخودآگاه او- که مورد تایید قرآن نیز است- منتقل میکند و ثمره آن، پرورش انسانی پویا و علاقمند به دین است. پژوهش حاضربا مدّ نظر قرار دادن مسئله »دگرسانی، روزآمدسازی و چندپایانی« درتربیت و با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از قرآن کریم و منابع مأثور فریقین، نقش تربیت غیرمستقیم را درسوق دادن متربی به نماز مورد واکاوی قرار داده و بدین نتیجه رسیده است که: خداوند متعال و پیشوایان اسلام برای انتقال و ملکه سازی آموزه های دینی- که نماز نیز یکی از آنهاست-، علاوه بر اینکه با گفتار صریح و مستقیم، به متربی امر یا سفارش میکردند بلکه از روش غیرمستقیم نیز- که متکی بر رفتار، روشهای غیرگفتاری و هنر است- بهره میبردند. الگوبرداری از این سیره، اهمیت بکارگیری روش غیرمستقیم در خانواده را برای سوق دادن فرزندان به نماز نشان میدهد که با راهکارهای مختلفی چون: استفاده از تمثیل و تشبیه، بی اعتنائی و کم توجهی، تکریم شخصیت، عدم تحمیلِ گزاره، تغییر چهره، نمایش و رسانه، تصویرسازی، هدیه دادن، توجه به ابعاد رفتاری، بهره گیری از شعر، قصه پردازی و ... قابل تحقق است.

نماز؛ تربیت غیرمستقیم؛ هنر؛ آموزه های اسلامی.