بررسی روش های جدید احیای بیولوژیکی خاک در بیابان زدایی

Publish Year: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,177

This Paper With 7 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

FOODCONG01_098

تاریخ نمایه سازی: 29 آبان 1399

Abstract:

بیابان ها از جمله اکوسیستم های خشک جهان بوده که سطح وسیع و قابل توجهی از خشکی های کره زمین را در بر می گیرند. بیابان های طبیعی بر اساس موقعیت های جغرافیایی و اقلیمی به وجود آمده و عموما سابقه طولانی دارند. این اکوسیستم های خشک محل زیست و فعالیت بسیاری از گیاهان و جانوران بوده و دارای ظرفیت های اقتصادی مانند گردشگری و معادن نمک می باشند. بیابان زایی پدیده ای است که در طی آن اراضی قابل کشت به دلایلی همچون چرای سنگین دام و تخریب مراتع، جنگل تراشی، تغییر کاربری زمین های کشاورزی و تغییرات اقلیمی به زمین های غیرقابل استفاده تبدیل می شوند. بیابان زایی در مناطق شمال آفریقا، آسیای مرکزی، آمریکای شمالی و جنوبی و حتی در جنگل های آمازون نیز رو به گسترش است و اگر جلوی آن گرفته نشود می تواند منجر به ورشکستگی اکولوژیکی گردد. روز هفدهم ژوئن، از طرف سازمان ملل متحد به عنوان روز جهانی مقابله با بیابان زایی نامگذاری شده و کنوانسیون بیابانزدایی سازمان ملل و منشور آن جز اسناد الزام آور بین المللی محسوب می شود. شیوه های اجرا شده رایج در بیابانزدایی، شامل مالچ پاشی و کاشت نهال بوده که معایب خاص خود را دارند. در روش های جدید مبارزه با بیابان ها از منابع بیولووژیکی جهت تثبیت و افزایش حاصلخیزی خاک استفاده می شود. در این مقاله به روش های احیای بیولوژیکی جدید در مقابله با بیان زاییپرداخته خواهد شد.

Authors

عبدالله کاویانی راد

دانشجوی کارشناسی علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

مهدی زارعی

دانشیار بخش علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

مهروز رضائی

استادیار بخش علوم و مهندسی خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز