افسانه حسنی - ارشد رشته روانشناسی بالینی. معلم مدرسه کودکان استثنایی شهرستان دامغان

زمینه و هدف: برای بهبود اختلالات هیجانی-رفتاری کودکان با کم توانی ذهنی خفیف روش های مختلفی از جمله تئاتردرمانی يا روان نمايش گری معرفی شده است. اين پژوهش به منظور بررسی اثربخشی آموزش روان نمايشگری بر مشکلات رفتاری و هیجانی کودکان کم توان ذهنی خفیف انجام گرفته است.روش بررسی: جامعه آماری اين پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدايی مبتلا به کم توانی ذهنی خفیف شهر دامغان در سال تحصیلی 1398-99 بود. که از میان آن ها با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه اندازه گیری سیاهه کودک آخنباخ- نسخه والدين 2007 در پیش آزمون، 30 نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. اين 30 نفر به طور تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمايش و کنترل قرار گرفتند. طرح پژوهشی حاضر نیمه آزمايشی واز نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود، که گروه آزمايش، آموزش روان نمايشگری به مدت 10 جلسه را دريافت کرد و گروه کنترل در لیست انتظار و در معرض برنامه آزاد قرار گرفتند. همچنین برای تجزيه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواريانس و برای تسريع در نتايج حاصله از نرم افزار استفاده شد. به منظور بررسی تاثیر روان نمايشگری بر بهبود اختلالات هیجانی رفتاری کودکان کم توان ذهنی خفیف از پرسشنامه سیاهه کودک آخنباخ- نسخه والدين 2007 استفاده شد.يافته ها: نتايج پژوهش نشان داد که آموزش روان نمايشگری به طور معناداری بر کاهش مشکلات رفتاری تاثیر داشته و توانسته اختلالات هیجانی کودکان کم توان ذهنی خفیف را بهبود بخشد. P<0/000 نتیجه گیری: بنابراين يکی از راه های بهبود اختلالات هیجانی رفتاری در کودکان کم توان ذهنی به کارگیری روان نمايشگری در قبال آن هاست.

آموزش روان نمایشگری، مشکلات رفتاری، اختلالات هیجانی-رفتاری، کودکان کمتوان ذهنی خفیف.