اثربخشی آموزش گروهی معنویت بر كیفیت زندگی و امید به زندگی دانشجویان

بخش اعظم خشم، افسردگی و غمگینی که مراجع با خود به جلسات مشاوره می آورد، ریشه در فقدان رابطه با معناداری زندگی دارد. هدف کلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی معنویت بر کیفیت زندگی و امید به زندگی دانشجویان می باشد. روش اجرای پژوهش از نوع شبه آزمایشی بوده که جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه گیلان است. تعداد 100 نفر از دانشجویان به طریق تصادفی جهت پاسخگویی به پرسشنامه های امیدواری اشنایدر (سال 1991) و کیفیت زندگی (SF-36) انتخاب شدند و سپس تعداد 24 نفر که دارای کمترین امتیاز بودند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش گروهی معنویت بر افزایش امید به زندگی دانشجویان مؤثر است (مقدار t محاسبه شده (3/637) سطح معناداری (0/001). همچنین آموزش گروهی معنویت بر افزایش کیفیت زندگی دانشجویان مؤثر است (F=17/06, P>0/001). آموزش گروهی معنویت بر افزایش مؤلفه های 8 گانه کیفیت زندگی مؤثر است (P>0/01). آموزش گروهی معنویت بر افزایش امید به زندگی دانشجویان دختر و پسر (در پسران بیشتر از دختران) متفاوت است (P<0/01, F=24/33). آموزش گروهی معنویت بر افزایش کیفیت زندگی دانشجویان دختر و پسر (در دختران بیشتر از پسران) متفاوت است (P<0/01, F=22/34). با توجه به نتایج باید گفت که آموزش گروهی معنویت بر افزایش امید به زندگی و کیفیت زندگی مؤثر است.

Keywords:

آموزش گروهی معنویت , امید به زندگی , کیفیت زندگی