بررسی نقش واسطه ای تاب آوری تحصیلی در رابطه خود تنظیم گری و سازگاری فردی و اجتماعی

در این تحقیق هدف بررسی رابطه میان خود تنظیم گری و سازگاری فردی و اجتماعی با دخالت متغیر میانجی تاب آوریتحصیلی است. نمونه آماری شامل دانش آموزان دخترانه پنجم ابتدایی شهر تبریز است که در سال تحصیلی 1397-98مشغول تحصیل می باشند که برابر 4000 نفر اعلام شده است. با استفاده از جدول مورگان تعداد 351 نفر به عنوان نمونهانتخاب آماری که از این تعداد، 347 پرسشنامه نفر را تکمیل نمودند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه راهبردهاییادگیری خود تنطیمی پنتریچ و دی گروت (1990)، پرسشنامه تاب آوری تحصیلی ساموئلز (2004) و پرسشنامه سازگاریفردی و اجتماعی شخصیت کالیفرنیا (1953) بود. برای بررسی سوالات تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیوناستفاده کردیم. با توجه به ضریب همبستگی بین متغیرهای خود تنظیم گری و سازگاری فردی- اجتماعی با ضریبهمبستگی R=0/369، بین خود تنظیم گری و تاب آوری تحصیلی با ضریب همبستگی r=0/408، بین سازگاری فردی-اجتماعی و تاب آوری تحصیلی با ضریب همبستگی R=0/114 رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. اثر مستقیمسازگاری فردی و اجتماعی و خود تنظیم گری با نقش میانجی تاب آوری تحصیلی با استفاده از فرمول سوبل 0/04 بدست آمد.

Keywords:

راهبردهای خود تنظیم گری , تاب آوری تحصیلی , سازگاری فردی و اجتماعی