بررسی نقش خودکارآمدی در بیماران مصروع (مطالعه موردی بیماران مصروع بخش نورولوژی بیمارستان نمازی شیراز)

هدف این پژوهش بررسی ارتباط و نقش خودکارآمدی در بیماران مصروع است. طرح پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگیمی باشد. آزمودنی های پژوهش، 60 نفر از بیماران بستری شده در بخش نورولوژی بیمارستان نمازی شهر شیراز بود. روش نمونه گیریاین پژوهش به صورت هدفمند می باشد.ابزار مورد استفاده در این پژوهش، مقیاس کیفیت زندگی مصروعین (QOLIE-31) و مقیاس خود کارآمدی صرع (ESES)،می باشد. همچنین برای سنجش ویژگی های بالینی از مصاحبه و پرونده ی پزشکی بیماران استفاده شده است. روش تجزیه و تحلیلداده ها، آزمون ماندا، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیدن چند متغیره بود. یافته های پژوهش نشان داد که مدیریت خود نیز باخود کارآمدی همبستگی مثبت معنی داری دارد. بیماری همراه، حمایت دوستان و ننگ اجتماعی قابلیت پیش بینی کیفیت زندگی رادارند و ننگ اجتماعی، مدیریت زندگی و مدیریت حمله هم قابلیت پیش بینی خود کارآمدی را دارند. یافته ها حاکی از آن است کهننگ اجتماعی عامل مهمی است که با کیفیت زندگی و خود کارآمدی بیماران مصروع مرتبط است. در ضمن می توان استنباط کرد کهبا آموزش مناسب برای مدیریت حملات بیماری صرع، می توان خود کارآمدی این بیماران را افزایش داد.

Keywords:

خودکارآمدی , صرع , بیماران مصروع , نورولوژی , بیمارستان نمازی شیراز