فاطمه غیاثوند - دانشجوی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
داوود جعفری - استاد دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان

تحقیق حاضر با هدف بررسی تأثیر آموزش درمان شناختی- رفتاری بر افزایش مثبت اندیشی و کیفیت زندگی زوجین انجامشده است. جامعه آماری این پژوهش را زنان و مردان متأهل در شهرستان ملایر تشکیل شده که به منظور مشاوره زناشویی بهسازمان بهزیستی این شهر رجوع کرده بودند و تعداد آنها حدود 120 زوج بود. روش کار بدین صورت است که از بین 120زوج جامعه 40 زوج به صورت نمونه درد دسترس انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. سپس روش درمانشناختی- رفتاری، طی هشت جلسه 50 دقیقه ای به آزمودنی های گروه آزمایش آموزش داده شد؛ برای آزمودنی های گروه کنترلهیچ برنامه ای اجرا نگردید، بعد از اتمام جلسات آموزشی پرسشنامه های کیفیت زندگی و مثبت اندیشی بین آزمودنی های هر دوگروه اجرا شد (مرحله پس آزمون). سپس پرسشنامه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. فرضیات تحقیق با استفاده از آزمونتحلیل کوواریانس چند متغیره و نرم افزار SPSS 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین گروه های آزمایشو کنترل از لحاظ مثبت اندیشی تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به ضریب آزمون ا تا 0.811 نتیجه گرفته شد آموزشدرمان شناختی- رفتاری به میزان 81.1 درصد بر افزایش مثبت اندیشی زوجین تاثیر مثبت دارد. همچنین با توجه به نتایججدول کوواریانس نتیجه گرفته شد بین گروه های آزمایش و کنترل از لحاظ کیفیت زندگی زوجین تفاوت معناداری وجوددارد. با توجه به ضریب آزمون ا تا 0.810 نتیجه گرفته شد آموزش درمان شناختی- رفتاری به میزان 81 درصد بر بهبود کیفیتزندگی زوجین تاثیر مثبت دارد.

درمان شناختی، رفتاری، مثبت اندیشی، کیفیت زندگی