بررسی شیوع اختلال های اضطرابی و عوامل جمعیت شناختی مرتبط با آن در جمعیت بزرگسال استان تهران

اختلال های اضطرابی شامل اختلال هایی می شود که ویژگی مشترکشان ترس و اضطراب شدید و آشفتگی های رفتاری مرتبط می باشد. در این پژوهش اهمیت تشخیص اختلال های اضطرابی در جمعیت عمومی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف مطالعه حاضر شیوع شناسی اختلال های اضطرابی در تهران می باشد. از جامعه آماری عمومی بالای 16 سال تهران، تعداد 1500 نفر طی نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و مورد مصاحبه بالینی به وسیله CIDI قرار گرفتند. یافته های این پژوهش نشان داد که شیوع اختلال هراس خاص 9.3%؛ اختلال گذر هراسی 2.8%؛ اختلال وحشت زدگی 2.9%؛ اختلال اضطراب منتشر 8.3% بوده است. شیوع اختلال های اضطرابی با متغیرهای سن، وضعیت تأهل، سطح تحصیل و غیر شاغل بودن ارتباط معنی داری (P<0/001) داشته است. به طوری که افراد غیرشاغل 2/66 برابر افراد شاغل، افراد در محدوده سنی 39-30 سال، 3/41 برابر افراد بالای 50 سال در معرض خطر اختلال اضطراب بودند. همچنین شیوع اختلال اضطرابی در افراد با تحصیلات پایین و نیز افراد بیوه و مطلقه بالا بوده است. نتایج حاصل از این مطالعه، لزوم طراحی برنامه های جامع درمانی با توجه به عوامل پیش بین و در اولویت قراردادن افراد در معرض خطر بروز اختلال های اضطرابی را در برنامه های درمانی پزشکی و روانشناختی، یادآوری می کند.

Keywords:

شیوع , اختلال های اضطرابی , همه گیری