نادر اختگان - دانشجوی دکترای حسابداری، دانشگاه آتاتورک، ترکیه

نسبت های مالی، اقلام موجود در صورت های مالی را بررسی کرده و آنها را از مفهوم ریالی به نسبت های قابل مقایسه تبدیل می کند. این نسبت ها میان عوامل مؤثر صورت های مالی ارتباط معنی دار برقرار کرده و با ایجاد این ارتباط بین ا طلاعات موجود در گزارش های مالی، به استفاده کنندگان قدرت تحلیل می دهد. در این پژوهش ارتباط بین تغییرات نسبت های مالی و ارزش سهام شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار می گیرد. بدین منظور نسبت های مالی به نسبت های نقدینگی، نسبت های سودآوری، نسبت های کارایی و نسبت های بدهی تقسیم شدند. برای اندازه گیری نسبت های نقدینگی از شاخص های نسبت جاری و نسبت آنی، برای سنجش نسبت های سودآوری از نسبت های حاشیه سودناخالص، بازده فروش، بازده دارایی و بازده حقوق صاحبان سهام استفاده گردید. همچنین جهت سنجش نسبت های کارایی از شاخص های گردش موجودی کالا، گردش حساب های دریافتنی و دوره پرداخت بدهی استفاده شد و در نهایت از نسبت بدهی ونسبت سرمایه برای اندازه گیری نسبت های اهرمی استفاده گردید. نتایج نشان داد که نتایج فرضیه اول نشان داد که بین نسبت جاری و نسبت آنی با ارزش سهام ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. در حقیقت افزایش نسبت های جاری و نسبت آنی منجر به افزایش ارزش سهام می گردد. بدین ترتیب افزایش نقدینگی عاملی است که می تواند بر بهبود ارزش سهام کمک کند. نتایج فرضیه دوم نشان می دهد که بین حاشیه سود ناخالص، بازده فروش، بازده دارایی و بازده حقوق صاحبان سهام با ارزش سهام ارتباط مثبت و معنی داری وجود دارد. در حقیقت افزایش شاخص های سودآوری به افزایش ارزش سهام شرکت کمک می کند. نتایج فرضیه سوم نشان داد که بین نسبت های کارایی و ارزش سهام ارتباط وجود دارد. در حقیقت افزایش گردش موجودی کالا، افزایش دوره وصول مطالبات و کاهش دوره پرداخت بدهی موجب افزایش ارزش سهام شرکت می شود. در نهایت نتایج فرضیه چهارم نشان داد که بین نسبت های اهرمی و ارزش سهام شرکت ارتباط وجود دارد. در حقیقت افزایش نسبت بدهی منجر به کاهش ارزش سهام و افزایش نسبت سرمایه منجر به افزایش ارزش سهام شرکت می گردد.

نسبت های مالی، ارزش سهام، نسبت های اهرمی