رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و هزینه های مالکانه در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

یکی از مسائل مهمی که در ادبیات حسابداری همواره به آن پرداخته شده است پیامدهای اقتصادی کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها بوده است. بر اساس تئوری های حسابداری، گزارشگری مالی به واسطه کاهش عدم تقارن اطلاعاتی منافعی را در قالب کاهش هزینه جذب سرمایه برای شرکت در پی خواهد داشت و همچنین افزایش کیفیت آن به افزایش توان پیش بینی کنندگی جریانات نقدی آتی منجر خواهد شد. اما در این فرایند هزینه هایی نیز وجود دارد که شرکت به واسطه تحمل زیان های رقابتی در بازار محصول متحمل می شود. لذا مدیران بایستی در انتخاب سیاست و راهبرد گزارشگری مالی بین این دو (هزینه- منفعت) توازن برقرار نمایند. در این تحقیق هدف بررسی رابطه بین کیفیت گزارشگری مالی و هزینه های مالکانه در چارچوب رقابت در بازار محصول است. به این منظور با استفاده از داده های 131 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1380 الی 1387 و روش رگرسیون ترکیبی، کیفیت گزارشگری مالی در قالب کیفیت اقلام تعهدی اندازه گیری شده و برای هزینه های مالکانه نیز متغیرهای جایگزینی همچون سود ناخالص، سرمایه بری شرکت و رشد فروش درنظر گرفته شده است. نتایج نشان می دهد که هرچه سود ناخالص و رشد فروش شرکت بیشتر باشد. هزینه های مالکانه بیشتری وجود خواهد داشت. لذا سود گزارش شده از کیفیت پایین تری برخوردار خواهد بود. هرچند رابطه معنی داری بین میزان سرمایه بری شرکت به عنوان مانع ورود رقبا به بازار و کیفیت گزاشگری یافت نشد.

Keywords:

کیفیت گزارشگری مالی , هزینه های مالکانه , کیفیت اقلام تعهدی , قابلیت پیش بینی جریان نقدی