منوچهر نیکنام - دانشیار، دانشکده مدیریت، دانشگاه غزالی قزوین، ایران
سینا طیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، دانشگاه غزالی قزوین، ایران
رسول رضائی - دانشجوی دکتری مدیریت صنعتی (استراتژی)، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران
عاطفه السادات حسین پورمشکانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت بازرگانی، دانشگاه غزالی قزوین، ایران

پژوهش حاضر با هدف طراحی الگویی براي اثرگذاري سبک هاي مدیریتی بر تغییر پذیري سازمانی و با تاکیدبر نقش فرهنگ سازمانی انجام گرفته است که از منظر هدف کاربردي و به لحاظ روش انجام، پژوهشی توصیفیاست. جامعه آماري تحقیق، مدیران و کارشناسان شرکت «بیمه ما» به تعداد 232 نفر بودند. از روش نمونه گیري تصادفی ساده و با استفاده از فرمول نمونه گیري جوامع محدود کوکران؛ 145 نفر به عنوان نمونه آماري در نظرگرفته شد. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه با 30 سوال بسته استفاده شد. روایی محتوایی توسط (شاخصCVR)، و روایی سازه نیز به کمک تحلیل عاملی تأییدی (CFA) و با نرم افزار smart PLS.3 بررسی و مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفاي کرونباخ 0/898 به دست آمد. تجزیه و تحلیلفرضیه ها با استفاده از مدلسازي معادله ساختاري صورت گرفت. یافته هاي نشان می دهد که فرهنگ سازمانیمولفه اي بسیار مهم در تغییر پذیري سازمانی محسوب می شود؛ سبک مدیریتی گذشته گرا از طریق فرهنگسازمانی، تاثیر معناداري بر میزان تغییر پذیري سازمانی ندارد؛ ولی سبک هاي مدیریتی حال گرا، آینده گرا وآینده ساز از طریق فرهنگ سازمانی، تاثیر معناداري بر میزان تغییر پذیري سازمانی دارد. بر این اساس مدیرانشرکت هاي بیمه اي باید براي تغییرپذیري سازمانی بسترهاي فرهنگی مناسبی را مبتنی بر ارزش ها، باورها وهنجارهاي اجتماعی فراهم آورند که زمینه ساز تفکر آینده نگر و تسهیل کننده تغییر سازمانی باشد.

سبک های مدیریتی، فرهنگ نوآور، فرهنگ حمایتی، تغییر پذیری سازمانی