محمدرضا رشیدی
فاطمه احمدی

این پژوهش بررسی پاسخ این پرسش می پردازد که آیا بین مشغله کاری شریک حسابرسی و تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی ارتباط معناداری برقرار است یا خیر؟ و آیا قابلیت مقایسه حسابداری از تأثیری بر این رابطه برخوردار است؟ روش: نوع پژوهش های توصیفی بوده که به شیوه همبستگی صورت گرفته و از بعد هدف استفاده از پژوهش، از نوع پژوهش های کاربردی و از بعد روش گردآوری داده ها، نوع غیر تعاملی پس رویدادی است، که از داده های موجود در پایگاه اطلاعاتی بورس اوراق بهادار تهران و نرم افزار ره آورد نوین استفاده شده است. براساس شرایط درنظر گرفته برای انتخاب نمونه، 135 شرکت به روش حذف سیستماتیک طی سال های 1391 تا 1397 انتخاب و اطلاعات آنها جمع آوری و با استفاده از رگرسیون چندگانه برای داده های تابلویی، به روش اثرات ثابت، از طریق نرم افزار ایویوز آزمون گردیده است. یافته ها: نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که مشغله کاری شریک حسابرسی (در طول کل سال و در فصل شلوغ حسابرسی) ارتباط معناداری با تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی ندارد. همچنین قابلیت مقایسه حسابداری توانایی اثرگذاری معنادار بر این ارتباط را دارا نیست. نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش احتمال می رود که شرکای حسابرسی با مشغله کاری زیاد، بدون جمع آوری شواهد حسابرسی لازم و کافی و با زدن میانب ر سعی دارند ارائه گزارش حسابرسی را در فاصله زمانی عادی ارائه دهند و در نتیجه باید در مورد کیفیت حسابرسی شرکت مورد رسیدگی توسط این شرکا نگران بود، بنابراین به نظر می رسد اعمال محدودیت های قانونی بر تعداد صاحبکارانی یک شریک را می پذیرد ضروری باشد.

مشغله کاری شریک حسابرسی، تأخیر در ارائه گزارش حسابرسی، قابلیت مقایسه حسابداری